ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΣΤΟ ΚΑΜΙΝΙ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΛΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΤΑΠΕΙΝΟΥ ΕΝΑΡΕΤΟΥ
ΘΕΟΦΩΤΙΣΤΟΥ ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΙΩΒ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Μ., (1929-2004)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ
ΚΥΨΕΛΗ»
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2005
Για την πίστη
Ό αναμάρτητος Χριστός είναι φως εκ φωτός και για να μας εμπιστευτεί πρέπει
να δη τα παρακάλια μας, τα καλά μας έργα, και τις προσευχές μας.
Κάθε Κυριακή πήγαινα στην Εκκλησία (τώρα με το 'να πόδι κομμένο, και
τυφλός, ακούω από ραδιόφωνο). Ή Εκκλησία βοηθά πολύ τον άνθρωπο, σα παιδί
της. Χαράματα ξύπναγα την Κυριακή... Κάθε μέρα, για να έχει το άλογό μας
κουράγιο, ήθελε βοσκή. Τις Κυριακές, πέντε ή ώρα το πρωί, το 'δενα στον
βάλτο, στις καλαμιές και ήμουν έτοιμος για την εκκλησιά.
Θα παίρνουμε παράδειγμα τον αναμάρτητο Χριστό. Ποιόν να έχουμε φίλο άλλον;
Πουθενά εμπιστοσύνη άλλου. Φίλος μας ό αναμάρτητος Χριστός πού μεγάλωσε με
φτώχια, με τυραννία...
Ή λατρεία του Θεού είναι λαχτάρα.
Να παρακαλάμε την μανούλα του' Σώσε μας! Τους Αγίους να έχουμε μπροστά
μας: άλλοι λιανισμένοι, άλλοι σφαγμένοι, άλλοι πετροβολημένοι.
Το πρωί θα κάνης τον σταυρό σου, αυτό το ρόφημα σου. Άμα είχαμε πίστη θα
θεραπεύαμε.
-Πώς να εμπιστευτούμε στον Θεό;
-Αυτό είναι εμπειρία. Εμείς να Τον βλέπουμε με δεμένα τα χέρια και να τον
χτυπάνε με το καλάμι. Εμείς θα πιστεύουμε σ' Αυτόν και θα είμαστε οι πιο
θεραπευμένοι. Στόχος μας είναι το φως, πώς να έχουμε το φως, αυτό είναι ή
καλύτερη περιουσία.
Σαν την καλοσύνη, σαν το φως πού χαρίζει δεν υπάρχει μεγαλύτερο. Εξ αρχής
υπάρχουν καλοί και κακοί. Με το πέρασμα του χρόνου χάνονται οι καλοί. Όσο
χαλά ή ανθρωπότης αραιώνουν οι πιστοί σιγά - σιγά.
Οι πιστοί είναι σαν τις κολώνες πού στηρίζουν μια πλάκα' αναφέρθηκε στην
κ. Ελένη πού γηροκομούσε την Εκατοντάχρονοι σχεδόν μάνα της με αγάπη και
υπομονή, διαβάζοντας το Ψαλτήρι, κι είχε οσιακό τέλος, λέγοντας το «Ραντιείς
με υσσώπω και καθαρισθήσομαι». Να, τέτοιοι χαρακτήρες είναι δυσεύρετοι.
Και για μια άλλη κ. Άννα, με καρκίνο πού δοξολογούσε τον Θεό, αναφέρθηκε.
Και με την ευκαιρία αυτή να σημειώσουμε πώς ό κ. Τάσος μόνο σε καλά
παραδείγματα επέμενε, χωρίς να σχολιάζει τα αλλά. Σε θέματα σκανδάλων,
στον κλήρο κάποτε, έλεγε ό Χριστός μας λέει, στην καθέδρα του Μωυσής
κάθισαν οι γραμματείς, όσα σας λένε να τα κάνετε, κατά τα έργα τους να μην
κάνετε και σκέπαζε, αλλάζοντας θέμα. Ή καλοσύνη, το θεμέλιο καλοσύνης
πρέπει να συνοδεύεται με καθαρό έργο.
Το βήμα του Χριστού είναι «άνωθεν» Σοφία. 'Αν ήταν ανθρώπινο κάπου θα
σκόνταβε. Κάθε πράγμα έχει την εποχή του. Υπάρχει και εποχή αμαρτίας. Ή
δύναμη του Θεού είναι πανταχού. Όπως ό ήλιος πού όλους τους φωτίζει.
Ή Αγία Φωτεινή, ή Σαμαρείτισσα, όταν μετάνιωσε κατατάχτηκε στον μαρτυρικό
χορό.
Μήπως κι ό Χριστός δεν κουράστηκε στην έρημο; Κι όμως δεν έκανε πίσω.
Δεν θα βασίζεσαι στην δική σου δύναμη. Δεν θα σας αφήσω ορφανούς, μας είπε
στο Ευαγγέλιο. Ώρα τώρα είναι κανείς να γυρέψει βοήθεια και θα τον
απαλλάξει αμέσως, γιατί ξέρεις τι σκοτάδι είναι μέσα στον κόσμο; Μόνο ένα
πράγμα να πιστεύουμε, τον αναμάρτητο Χριστό, ότι είναι φως εκ φωτός.
Ή πίστη μας είναι ζωντανή. Μέγας είσαι Κύριε! Δες στον βίο της Αγίας
Θεοδώρας πού ήταν στην Αλεξάνδρεια τον 5ο αιώνα. Αυτή κόπιαζε, με
αφάνταστους κόπους να ξεπλύνει την αμαρτία της και πήρε το χάρισμα να
θαυματουργή....
