ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΣΤΟ ΚΑΜΙΝΙ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΛΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΤΑΠΕΙΝΟΥ ΕΝΑΡΕΤΟΥ ΘΕΟΦΩΤΙΣΤΟΥ ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΙΩΒ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Μ., (1929-2004)

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2005

Για την μνήμη θανάτου και το μαρτυρικό του τέλος

"Ε... δεν θα 'μαστε και απέθαντοι. αφού υπάρχει θάνατος. "Ε... Μπερεκέτ' (= αρκετά) τόσο πού ζήσαμε....

Μετά τα 70 χρόνια είσαι λαθραίος σ' αυτή τη γη. Ήμασταν τόσα αδέλφια, μονάχα εγώ έμεινα. Πάει τώρα, τις παχιές αγελάδες τις φάγαμε... Για τις αρρώστιες του έλεγε: αν δεν έλθει ό άνθρωπος σ' αυτό το σημείο, σ' αυτήν την παρακμή με την αρρώστια, δεν μπορεί να μπει στο νόημα.

Μετά τις απανωτές εισαγωγές σε νοσοκομεία, λίγο καιρό πριν πεθάνει, έλεγε, ή αρρώστια καλό πράγμα είναι. Σε βοηθά να μην αγανακτάς, να είμαστε υπέρ ευχαριστημένοι πού βρεθήκαμε σ' αυτό το έργο, να δοξάζουμε τον Θεό, δόξα σοι ό Θεός! δισεκατομμύρια φορές δόξα σοι, κι έκλαιγε... λέγοντας Άγιος ό Θεός!

Ό αναμάρτητος Χριστός, τι θέλει από μας; Χριστιανό τα τέλη. Ήλθε στον κόσμο να σώσει αμαρτωλούς. Να παρακαλάμε τον φύλακα άγγελο, πού θα έλθει εκείνη την ώρα, να μας προφυλάξει από τα πονηρά πνεύματα μην μας πάρουν... Αχ, Θεέ μου, σώσε με! Αχ, Θεέ μου, σώσε με! Ελεήμων, ελέησαν με ό Θεός!

Ή Παναγία, πού είναι σα μια μάνα, να μας δεχτή στην αυλή των προβάτων... Κι ενώ πονούσε τόσο πολύ ό ίδιος, σαν να του πριόνιζαν το γαγγραινιασμένο πόδι, είχε και την δύσπνοια απ' την καρδιακή ανεπάρκεια, παρακαλούσε για άλλους.

Τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, έλεγε' Αχ, Θεέ μου, σώσε την ανθρωπότητα! Θεέ μου, σώσε την ανθρωπότητα! Δε θέλω τίποτ' άλλο, δώσε μου την δύναμη και το κουράγιο τ' όνομά σου να 'χω στην καρδιά μου...

Πέθανε στο νοσοκομείο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, όπου είχε γίνει και νέα εισαγωγή ξημερώματα Δευτέρας 30 Αυγούστου 2004, χωρίς να χάση καθόλου τις αισθήσεις του. Ζήτησε άπ' τη γυναίκα του, να της ασπαστεί τα χέρια, πού τον φρόντισαν τόσο καιρό, κι άφησε με ειρήνη το πνεύμα του.

Είθε, αγαπητοί αναγνώστες, το φωτεινό παράδειγμα του πιστού δούλου του Θεού, του ανθρώπου της προσευχής, Αναστασίου, να μας ενισχύσει, ώστε και εμείς να ζήσουμε εδώ στην γη, με σωφροσύνη, δικαιοσύνη και γνήσια ευσέβεια.