|
|
ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΣΑΛΟΥ
ΕΥΧΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΥ ΜΗΤΕΡΑ.
Θεέ μου, Σύ πού δέχτηκες τη θυσία τον Αβραάμ, πού είδες με συμπάθεια την
ολοκαύτωση τον Ιεφθάε, πού δεν περιφρόνησες τα δώρα του Άβελ, πού για χάρη
τον Σαμουήλ τον (αγαπητού) παιδιού Σου ανέδειξες την Άννα προφήτιδα. Αυτός
Κύριε μου, Κύριε, για χάρη εμού τον δούλον Σον, δέξου την ψυχή της καλής
μου μάνας.
Λάβε υπόψη Σον, Κύριε, τους κόπους και τους μόχθους πού κοπίασε για μένα.
Θυμήσου, Κύριε, τους στεναγμούς και τα δάκρυα, πού έχυσε, όταν έφυγα από
τα χέρια της προς Εσένα. Θυμήσου, Κύριε, τους μαστούς πού θήλασαν εμένα
τον ταπεινό, για να χαρεί τη νιότη μου και δεν απήλαυσε. Δέσποτα, μη
λησμονήσεις ότι ούτε για μία ώρα δεν μπορούσε να με αποχωρισθεί και με
αποχωρίστηκε για πάντα. Θυμήσου, Δέσποτα, Σύ, πού τα ξέρεις όλα, ότι, όταν
επρόκειτο να χαρεί από εμένα, τότε της στέρησα τον εαυτό μου για το όνομά
Σου. Μη ξεχάσεις, δίκαιε, τους σπαραγμούς της καρδίας της την ήμερα πού
κατέφυγα σε Σένα.
Γνωρίζεις Κύριε τις αγρυπνίες της κάθε νύχτα, ενθυμούμενη τη νεότητά μου
από τότε πού την εγκατέλειψα. Συ ξέρεις Κύριε, πόσες νύχτες έμεινε άυπνη,
ζητώντας το πρόβατο, πού κοιμόταν μαζί της. Μη λησμονήσεις φιλάνθρωπε τον
πόνο πού συνείχε την καρδιά της, όταν βλέποντας τα ενδύματά μου έλιωνε,
διότι δεν έβλεπε πλέον το μαργαριτάρι της πού τα φορούσε. Θυμήσου Δέσποτα,
ότι της στέρησα την παρηγοριά και τη χαρά και την αγαλλίαση, για να
υπηρετήσω Εσένα, το δικό μου και δικό της Θεό και Δεσπότη των όλων.
Στείλε της αγγέλους πού σώζουν την ψυχή της, από τα πονηρά πνεύματα και τα
σκληρά θηρία του αέρα τούτου, πού επιχειρούν να καταπιούν όσους περνούν
ανάμεσά τους. Εξαπόστειλε σ' αυτήν Κύριε, Κύριε, ισχυρούς φύλακες, πού θα
πολεμήσουν κάθε ακάθαρτη δύναμη, πού θα τη συναντήσουν και χωρίς λύπη και
βάσανο, Θεέ μου, δώσε εντολή να διαχωριστή ή ψυχή από το σώμα.
Και εάν ως γυναίκα, με λόγια η με έργα αμάρτησε σ' αυτή τη ζωή, συγχώρησε
την ψυχή της ένεκα της θυσίας, πού με γέννησε και πρόσφερε σε Σένα εμένα
τον ανάξιο δούλο Σου. Ναι, Κύριε, Κύριε ό Θεός, ό δίκαιος και φιλάνθρωπος
κριτής, μη οδηγήσεις αυτήν από την θλίψη σε θλίψη, από πόνο σε πόνο και
από στεναγμούς σε στεναγμούς, αλλά αντί της λύπης, πού λυπήθηκε για το
μονάκριβό της, σε χαρά. Αντί δάκρυα σε αγαλλίαση πού ετοίμασες στους
αγίους Σου ό Θεός, ό Θεός μου εις τους αιώνας. Αμήν.
|
|