Ο όσιος Κόνων

(5 Μαρτίου)

Με το όνομα Κόνων έχει και η Κύπρος την ευλογία της.

Έχει τον όσιο Κόνωνα που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ασκήτευσε στην περιοχή του Ακάμα, ολίγα χρόνια μετά τον θάνατο του αγίου Ιλαρίωνος του Μεγάλου.

Ένα φως, φως ιλαρό μέσα στην ασέληνη νύχτα της πρωτοχριστιανικής Κύπρου υπήρξε με την όλη ζωή του η άγια αυτή μορφή, Φως πίστεως και αγάπης, Φως παραδειγματικής υπακοής στον Θεό και αγωνιστικότητας. Φως αρετής.

Μια γρήγορη ματιά στη ζωή του θα μας το βεβαιώσει.

Από τους χριστιανούς γονείς του, τους απλούς, αλλά ζηλωτές χριστιανούς, γνώρισε ο άγιος από της παιδικής του ηλικίας τη νέα θρησκεία. Και την αγάπησε.

Την εξετίμησε και την αγάπησε.

Αγάπησε την εγκράτεια, την αγνή ζωή κατά το θέλημα του Θεού, την αρετή.

Ο πόθος γι' αυτή τη ζωή θέριεψε μέσα του την απόφαση, νέος ακόμη, νεότατος, να φύγει από το σπίτι του και να εγκατασταθεί σε μια σπηλιά μακριά από το χωριό του. Εκεί ο αγνός νέος προσπαθεί κι αγωνίζεται να ζει την κάθε μέρα σε μια συνεχή θεϊκή ανάταση. Με εφόδια την προσευχή, την προσεκτική μελέτη του λόγου του θεού, και την ανάλογη περισυλλογή φροντίζει ο όσιος μέρα με τη μέρα να αυξήσει τα πνευματικά αγαθά της Βασιλείας του Θεού και σιγά-σιγά να αποκτήσει τις αρετές που ο Θεός ζητά ως ορό από τον καθένα για να του χαρίσει τα αγαθά αυτά, που του χρειάζονται για τους κατοπινούς του αγώνες. Τα λόγια του Κυρίου «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού...». (Ματθ. στ', 33) είναι συνεχώς μπροστά στα μάτια του. Και τα λόγια αυτά αγωνίζεται να κάμει βίωμα του.

Ο τρόπος αυτός της ζωής του είχε από νωρίς την ανταπόκριση του. Μια ομάδα νέων ανθρώπων, από τα γύρω μέρη, συνεπαρμένοι κι αυτοί από τα λόγια του πόθησαν, σαν τον γνώρισαν, να ζήσουν κοντά του την ίδια ζωή, της αρετής τη ζωή. Έτσι σε λίγο καιρό εκεί στην ερημιά δημιουργήθηκε μια μοναστική1 αδελφότητα που με οδηγό τα λόγια του Θεού «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί», ανεβαίνει καθημερινά της αρετής τα σκαλοπάτια, για να πραγματώσει της ζωής τον σκοπό.

Χρόνια δύσκολα ήταν τα χρόνια εκείνα. Χρόνια φτώχειας και μιζέριας. Οι ποικίλες αρρώστιες, προ παντός το καλοκαίρι έριχναν στο κρεβάτι ένα σωρό ανθρώπους.

Η κατάσταση αυτή δεν ξέφυγε από το διορατικό και σπλαγχνικό μάτι του μεγαλόκαρδου ασκητή, Τα λόγια του Κυρίου «ασθενής ήμην και επεσκέψασθέ με» στριφογυρίζουν στο μυαλό του συνέχεια και τον οδηγούν ύστερα από συνεννόηση και με τους άλλους συμμοναστές να αποφασίσουν να ετοιμάσουν κάποιο χώρο έξω από τα κελιά της Μονής των για παραμονή και θεραπεία.

Με σύνθημα την αγάπη «που μακροθυμεί, χρηστεύεται... ου φυσιούται ουκ ασχημονεί, ού ζητεί τα εαυτής... αλλά πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, την αγάπη που ουδέποτε εκπίπτει» έστησαν κοντά στον τόπο της διαμονής τους ένα υποτυπώδες νοσοκομείο και γηροκομείο για εξυπηρέτηση των πονεμένων και ασθενών χριστιανών.

Το πρώτο στην Κύπρο νοσοκομείο, το γνωστό Πτωχείο.

Το ευλογημένο αυτό ίδρυμα, της αγάπης το ίδρυμα, συνέχισε για πολύ καιρό τη λειτουργία του και την προσφορά του από τους μαθητές του αγίου και μετά ακόμη από τον θάνατο του οσίου. Η φήμη του ιδρύματος αυτού διατηρήθηκε ζωηρά επί πολλά χρόνια. Όταν μάλιστα κάποτε ο υδραγωγός του Πτωχείου χάλασε, όπως μας αναφέρει ο ιστορικός Προκόπιος, αυτός, ο ίδιος ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ανέλαβε με έξοδα ιδικά του, την ανανέωση του.

Πόσα δεν κάνει, αλήθεια η καλοσύνη κι η αγάπη στη ζωή μας.

Τι θα ήταν ο κόσμος, αν η αγάπη η χριστιανική κατεύθυνε τις σκέψεις και τις καρδιές των ανθρώπων...

Ο χριστιανισμός δεν είναι μόνο ωραία λόγια και ελκυστική διδασκαλία. Είναι και πράξη.

Γι' αυτά λέμε ότι η ορθοδοξία πρέπει να είναι και ορθοπραξία.

Τότε και μόνον τότε θα είναι δυνατό να αναγεννήσει τη δύστυχη κοινωνία μας. Οι λέξεις ορθοδοξία-ορθοπραξία είναι καιρός να γίνουν σύνθημα ζωής.

Ανθρώπους έμπρακτης αγάπης και ζωής χρειαζόμεθα και σήμερα.

Ανθρώπους αγάπης αληθινής και ανιδιοτελούς. Με τέτοιες εκδηλώσεις αγάπης αξίζει να ασχολούνται τα Εκκλησιαστικά Ιδρύματα και Σωματεία, αν πραγματικά ποθούν να ολοκληρώνουν τον σκοπό της ύπαρξης τους συμπληρώνοντας με τούτο τον τρόπο και τον ιδιαίτερο σκοπό, που έθεσαν κατά την ίδρυση και λειτουργία τους.

Τότε η ορθοδοξία μας θα μπορεί δίπλα σε τούτο το όνομα της να βάλλει και τη λέξη ορθοπραξία και να είναι φως και παράδειγμα αληθινής χριστιανικής ζωής.


Η ωραία αυτή προσπάθεια του μεγαλόπνοου ασκητή συνεχίστηκε για πολύ καιρό. Πόσο; Δεν ξέρουμε. Εκείνο που ξέρουμε είναι πώς κι αυτή η πνευματική προσπάθεια μαζί με τις τόσες παρόμοιες άλλες υπήρξαν η μικρή ζύμη, που με τον καιρό ζύμωσε σιγά σιγά όλο το φύραμα του ειδωλολατρικού Ελληνικού λαού της νήσου μας. Έβαλε κι αυτή την προσφορά της με τον ιεραποστολικό της ζήλο, ώστε δικαιολογημένα η Κύπρος μας από νησί της Αφροδίτης να πάρει το τιμητικό προσωνύμιο «Νήσος των Άγιων» η Αγία Νήσος.

Σε βαθιά γηρατειά και τιμημένος από όλους έφυγε από τη ζωή αυτή ο σεβαστός άγιος. Οι μαθητές και συμμοναστές του κήδεψαν τον πνευματικό τους πατέρα και καθοδηγητή με όλο τον σεβασμό και την ευλάβεια που αισθάνονται οι αληθινοί πιστοί για τους πνευματικούς πατέρες, καθοδηγητές και ευεργέτες των.

Πολλά θαύματα ακολούθησαν την κοίμησή του.

Θαύματα θεραπείας διαφόρων ασθενειών.

Λείψανα του ζηλωτή αυτού εργάτη της αρετής φυλάσσονται στις Μονές Κύκκου και Μαχαιρά.

Ναοί προς τιμή του Αγίου υπάρχουν στον Ακάμαντα και τα χωριά της Πάφου Χούλου και Κισσόνεργα.

Με βαθιά πίστη στη μεσιτεία του ας καταφεύγουμε κι εμείς σ' Αυτόν, κι ας του λέμε με εμπιστοσύνη, πίστη και σεβασμό. Όσιε πάτερ ημών Κόνωνα, πρέσβευε υπέρ ημών. Αμήν.

Απολυτίκιο οσίου Κόνωνος του εν Ακάμα
Ήχος δ'.
Ταχύ προ κατάλαβε...
Ιδρώσιν ασκήσεως Κόνων ηγίασας γήν, Ακόμα και έβαλες ως Θεοφόρον φυτόν, εν ώ κατασκήνωσαν, σμήνη των αρετών σου, κατευφραίνοντα πάντας, όσοι κατατρυφώσι, σων αγώνων τρισμάκαρ, διό και χάριν είληφας, την των ιάσεων.

Κοντάκιο Ήχος γ'.
Η Παρθένος σήμερον...
Θεϊκοίς αθλήμασι πάθη απέκτεινας, πάτερ, και φαιδρώς κεκόσμησαι, χαροποιώ απάθεια, έδραμες προς τον Δεσπότην σου ακαμάτως, ύδωρ ζών επιποθών και εύρων πλουσίως εξ ου δίδου, θείε Κόνων, τοις προσκυνούσι, την πάντιμον κάραν σου.

Μεγαλυνάριο
Πάντων των ηδέων και των φθαρτών, ως περ κόνιν Κόνων, υπερείδες δια Χριστόν, ω ακολουθήσας, ασκήσει ζωηφόρω, ηγίασας Ακάμαν, Κύπρου αγλάϊσμα.
 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ