|
Η ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Καί υπάρχει τη αληθεία, ω Καίσαρ. Ακούονται καθ' ημέραν θαυμάσια πράγματα περί του Χριστού αυτού. Ανεγείρε νεκρούς και ιατρεύει ασθενείς δια μιας μόνης λέξεως. Είναι ανήρ μετρίου αναστήματος, καλός την όψιν, και μεγαλοπρέπεια περιβεβλημένος, ιδίως κατά τό πρόσωπον, ώστε όσοι τον ατενίζουν αναγκάζονται να τον αγαπούν και να τον φοβούνται. Έχει την κόμην χρώματος καρύου ωρίμου, εξεκνουμένην μέχρι των ώτων του εκείθεν δε μέχρι των ωμοπλατών Του, καταντά γαιόχρους αλλά μάλλον στιλπνή, διχάζεται κατά το σύστημα των Ναζαρηνών. Το μέτωπόν Του είναι λείον και γαλήνιον.
Το βλέμμα Του είναι σοβαρόν και εμποιούν φόβον, έχει δε δύναμην ακτίνος ηλιακής. Ουδείς δύναται να τον παρατηρήσει ατενώς. Όταν επιτιμά φοβίζει. Όταν δε πράττει τούτον κλαίει. Είναι αξιαγάπητος και χαρίεις. Μετά σοβαρότητος λέγουσιν ότι ουδέποτε ώφθη γελών αλλά πλειστάκις κλαίων. Έχει ωραίας χείρας και τούς βραχίονας. Εν τη συνομιλία ευαρεστεί πάντας. Δυσκόλως όμως φαίνεται. Όταν δε φανή που, είναι μετριόφρων και έχει τό ωραιότερον παράστημα του κόσμου. Είναι ωραίος ως η μητέρα Του, ήτις εστίν η ωραιότερα γυνή ήτις ποτέ εθεάθη εις τά μέρη ταύτα.
Περιπατεί ανυπόδητος και ασκεπής την κεφαλήν. Πολλοί βλέποντες αυτόν γελώσι. Αλλ' ότε ευρίσκονται πρό αυτού τρέμουσι και θαυμάζουσι αυτόν. Λέγουσιν ότι ουδέποτε άνθρωπος ως αυτός ανεφάνη εις τα μέρη αυτά. Τη αληθεία, ως μοί λεγωσιν οι Εβραίοι, ουδέποτε εκηρύχθη διδασκαλία, ως η δική του. Ουδέποτε εδόθησαν συμβουλαί όμοιαι των ιδικών Του.
Πολλαχώς με παρενοχλούν οι μοχθηροί αυτοί άνθρωποι. Λέγεται ότι αυτός ουδέποτε εδυσηρέστησε τινά, αλλά ότι μάλλον εποίησε τό αγαθόν. Όλοι όσοι εγνώρισαν αυτόν λέγουσιν ότι ευηρεστήθησαν παρ αυτού. Όμως εις την σήν μεγαλειότητα, ω Καίσαρ, εις την πρός σε υπακοήν, είμαι πρόθυμος ότι διατάξεις θέλει εκτελεσθή.
|
|
|